Η σαρκοείδωση είναι μια αυτοάνοση πολυσυστηματική φλεγμονώδης νόσος που προσβάλλει διάφορα όργανα του σώματος, αλλά πιο συχνά τους πνεύμονες. Χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό μικροσκοπικών εξογκωμάτων, γνωστών ως κοκκιωμάτων, που περιέχουν φλεγμονώδη κύτταρα. Τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με το όργανο που έχει προσβληθεί.

Πνεύμονες:

• Ξηρός βήχας: Συχνός και επίμονος βήχας.
• Δύσπνοια: Δυσκολία στην αναπνοή, ειδικά κατά την άσκηση ή σε ύπτια
• ( ξαπλωτή) θέση.
• Πόνος στο στήθος: Μπορεί να είναι έντονος ή ήπιος
• Κούραση: Αίσθημα κόπωσης και αδυναμίας.
• Πυρετός: Χαμηλός πυρετός, συνήθως χωρίς άλλα συμπτώματα.
• Βήχας με αίμα: Σε σπάνιες περιπτώσεις.

Άλλα όργανα:

• Λεμφαδένες: Διόγκωση λεμφαδένων στον λαιμό, τις μασχάλες ή το μεσοθωράκιο.
• Δέρμα: Κόκκινες βλάβες στο δέρμα, που μπορεί να προκαλούν φαγούρα ή να πονάνε.
• Μάτια: Ερυθρότητα, ξηρότητα, πόνος και θολή όραση.
• Καρδιά: Ακανόνιστοι καρδιακοί παλμοί, κόπωση και δύσπνοια.
• Νευρικό σύστημα: Πονοκέφαλος, μούδιασμα, μυϊκή αδυναμία και ζάλη.
• Ήπαρ: Κούραση, ναυτία, ίκτερος και κοιλιακός πόνος.
• Αρθρώσεις: Πόνος, πρήξιμο και δυσκαμψία.

Η αιτία της σαρκοείδωσης δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά πιστεύεται ότι σχετίζεται με γονίδια και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η διάγνωσή της μπορεί να είναι δύσκολη, καθώς τα συμπτώματα μοιάζουν με άλλες ασθένειες.

Διαδικασία διάγνωσης:

• Ιστορικό ασθενούς και φυσική εξέταση:
• Ο γιατρός σας θα συλλέξει πληροφορίες για τα συμπτώματά σας, το ιατρικό σας ιστορικό και αν έχετε οικογενειακό ιστορικό σαρκοείδωσης.
• Μια φυσική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει διαγνωστικά σημεία (σημάδια), όπως διογκωμένους λεμφαδένες.
• Ακτινογραφία θώρακος:
• Η πιο συχνή εξέταση, μπορεί να δείξει αλλοιώσεις στους πνεύμονες, όπως κοκκιώματα.
• Εξετάσεις αίματος:
• Προσδιορισμός του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης στον ορό ( SACE) καθώς και μη ειδικών δεικτών φλεγμονής ( ταχύτητα καθίζησης ερυθρών, C- αντιδρώσα πρωτείνη, CRP)
• Εξετάσεις πνευμονικής λειτουργίας:
• Χρησιμοποιούνται για τον αποκλεισμό αναπνευστικής ανεπάρκειας.
• Βιοψία:
• Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτηθεί λήψη δείγματος ιστού από τους πνεύμονες ή άλλα προσβεβλημένα όργανα για ιστολογική
• ( μικροσκοπική) εξέταση.
• Άλλες εξετάσεις:
• Απεικονιστικές εξετάσεις (CT, MRI) για λεπτομερή  διερεύνηση των προσβεβλημένων οργάνων.

Η θεραπεία της σαρκοείδωσης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως:

• Η σοβαρότητα της νόσου: Σε ήπιες περιπτώσεις, η νόσος μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της χωρίς θεραπεία.
• Τα προσβεβλημένα όργανα: Η θεραπεία διαφέρει ανάλογα με το όργανο που έχει προσβληθεί.
• Τα συμπτώματα: Η θεραπεία εστιάζει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Γενικά, οι θεραπευτικές επιλογές για τη σαρκοείδωση περιλαμβάνουν:

• Φαρμακευτική αγωγή:
• Κορτικοστεροειδή: Η πιο συνηθισμένη θεραπεία, μειώνει τη φλεγμονή και τα συμπτώματα.
• Ανοσοκατασταλτικά: Χρησιμοποιούνται σε σοβαρές περιπτώσεις ή όταν τα κορτικοστεροειδή δεν είναι αποτελεσματικά.
• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ): Μπορούν να ανακουφίσουν από τον πόνο και τη φλεγμονή.
• Χειρουργική επέμβαση: Εφαρμόζεται σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν η σαρκοείδωση προκαλεί σοβαρές επιπλοκές.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε:

• Η θεραπεία της σαρκοείδωσης δεν είναι ριζική, αλλά στοχεύει στον έλεγχο της νόσου και στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.
• Η επιλογή της θεραπείας γίνεται ατομικά για κάθε ασθενή, σε συνεργασία με τον γιατρό του.
• Η παρακολούθηση της νόσου με τακτικές εξετάσεις είναι απαραίτητη για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση τυχόν επιπλοκών.