Ουρολοίμωξη

Τα κυριότερα από αυτά είναι: • Escherichia coli ( 90% των περιστατικών της κοινότητας ) • Proteus spp • Klebsiella spp • Enterococcus spp • Serratia spp • Staphylococcus saprophyticus • Κ.τ.λ. Άλλοι μικροοργανισμοί που μπορούν να προκαλέσουν ουρολοίμωξη είναι: • Χλαμύδια (Chlamydia trachomatis) • Μύκητες (Candida ablicans) • Mycoplasma hominis • Κ.τ.λ.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΥΝΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ

• Φύλο. Οι γυναίκες εμφανίζουν συχνότερα ουρολοιμώξεις λόγω της γειτνίασης της γυναικείας ουρήθρας με το ορθό, το οποίο είναι αποικισμένο με μικρόβια, αλλά και λόγω του μικρότερου μήκους της, με αποτέλεσμα την ευκολότερη διείσδυση των μικροβίων στην ουροδόχο κύστη. Επιπλέον η σεξουαλική επαφή, λόγω του πιθανού τραυματισμού των ιστών γύρω από την ουρήθρα, πιθανό να προκαλέσει την είσοδο μικροβίων στο ουροποιητικό σύστημα • Ιατρικοί χειρισμοί. Τέτοιοι μπορεί να είναι: Η ύπαρξη ουροκαθετήρα. Μετά από 2-4 ημέρες από την τοποθέτηση του ουροκαθετήρα και εφόσον αυτός παραμένει, 10-30% των ασθενών θα εμφανίσει μικροβιουρία ποσοστό που φτάνει το 100% σε μακροπρόθεσμα καθετηριασμένους. • Πρόσφατη επέμβαση στο ουροποιητικό σύστημα. • Η ανοσοκαταστολή (όπως η χημειοθεραπεία και το AIDS,χρόνιες παθήσεις όπως σακχαρώδης διαβήτης). • Ανατομικές ανωμαλίες του ουροποιητικού. Π.χ. η υπερτροφία προστάτη στους άνδρες και οι νευρολογικές παθήσεις (όπως η παραπληγία) που εμποδίζουν την ομαλή αποβολή των ούρων. • Φυσιολογικές καταστάσεις. Π.χ. Η εγκυμοσύνη • Ηλικία. Η πιθανότητα ουρολοίμωξης αυξάνει σε άτομα άνω των 65 ετών.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΧΕΙ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΛΟΙΜΩΞΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΕΞΗΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ (ΠΥΕΛΟΝΕΦΡΙΤΙΔΑ) • οσφυϊκός πόνος • πυρετός • κακοδιαθεσία • ναυτία • κυστικά ενοχλήματα • εμετός Κατά την ασυμπτωματική βακτηριουρία τα βακτήρια εντοπίζονται στο νεφρό ή στην κύστη . Τα συμπτώματα της ουρολοίμωξης είναι εμφανή στους ενήλικες σε αντίθεση με τα νεογνά και παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών. Στους υπερήλικες, επίσης, η τυπική συμπτωματολογία μπορεί να μην εμφανίζεται ΛΟΙΜΩΞΗ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ • δυσουρία • συχνοουρία • επείγουσα ούρηση • υπερηβικός πόνος • νυκτουρία • ακράτεια • αίσθημα βάρους • μικρή ποσότητα ούρων

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Εκτός από την κλινική εικόνα που μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση , η επιβεβαίωση της λοίμωξης γίνεται με απλό εργαστηριακό έλεγχο ο οποίος περιλαμβάνει : • Γενική εξέταση ούρων : γίνεται με τη λήψη δείγματος ούρων – το καλύτερο δείγμα είναι το πρώτο πρωϊνό . Η λήψη πρέπει να γίνει αφού προηγηθεί ένα τοπικός καθαρισμός της ουρήθρας με χλιαρό νερό και σαπούνι, χωρίς τη χρήση αντισηπτικού και σκούπισμα με γάζα. Αφήνουμε στην αρχή τα ούρα να φύγουν στη λεκάνη και τα υπόλοιπα τα συγκεντρώνουμε στον κατάλληλο ουροσυλλέκτη ( δείγμα μέσης ούρησης ). Στοιχεία που δηλώνουν ουρολοίμωξη είναι η ύπαρξη πυοσφαιρίων, ερυθρών και μικροργανισμών • Καλλιέργεια ούρων : η συλλογή γίνεται όπως έχει περιγραφεί παραπάνω. Το δείγμα αυτό θα χρησιμοποιηθεί για να ανακαλύψουμε το μικρόβιο που προκαλεί την ουρολοίμωξη καθώς και για να γίνει ο έλεγχος ευαισθησίας του συγκεκριμένου μικροβίου στα αντιβιοτικά. Δηλαδή το αντιβιόγραμμα • Αντιβιόγραμμα : όταν είναι θετική η καλλιέργεια τότε θα προχωρήσουμε στον έλεγχο ευαισθησίας του μικροβίου στα αντιβιοτικά • Άλλες συμπληρωματικές εξετάσεις που μπορούν να γίνουν είναι η γενική εξέταση αίματος όπου θα έχουμε αυξημένα λευκά, Τ.Κ.Ε και C.R.P. που είναι δείκτες φλεγμονής και είναι ανεβασμένοι στην ουρολοίμωξη.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο κλινικός ιατρός έχοντας γνώση των εξετάσεων και της κλινικής εικόνας του ασθενή, θα αποφασίσει ποια θεραπεία θα ακολουθήσει Σημαντική εξέταση για την επιλογή της κατάλληλης αντιβίωσης είναι το αντιβιόγραμμα Όμως ανάλογα τον ασθενή και το ιατρικό του ιστορικό κάθε περίπτωση πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά, και κάθε ασθενής να ακολουθεί πιστά τις δόσεις και το χρονοδιάγραμμα της θεραπείας που θα του δώσει ο κλινικός ιατρός Πολλές φορές η ουρολοίμωξη υποτροπιάζει ( επανέρχεται το ίδιο μικρόβιο) ή επαναλαμβάνεται με διαφορετικό μικρόβιο σε μικρό χρονικό διάστημα Τότε κρίνεται απαραίτητος πιο ενδελεχής έλεγχος που περιλαμβάνει κλινική εξέταση, γενικές αιματολογικές εξετάσεις καθώς και ακτινολογικό έλεγχο της περιοχής ( ακτινογραφίες και υπέρηχο του ουροποιητικού) ώστε να αποκλειστούν αίτια που προδιαθέτουν σε ουρολοίμωξη Στο διαγνωστικό μας κέντρο έχοντας πλήρη γνώση των νέων δεδομένων και διαθέτοντας την εμπειρία, είμαστε σε θέση να εκτελέσουμε άμεσα και αξιόπιστα τον έλεγχο και να δώσουμε στον κλινικό ιατρό το αποτέλεσμα που θα τον βοηθήσει να πάρει την απόφαση και να χορηγήσει άμεσα την κατάλληλη θεραπεία.