Ουρικό Οξύ και Διατροφή
Το ουρικό οξύ είναι το τελικό προϊόν του μεταβολισμού των πουρινών. Τα 2/3 του ουρικού που παράγει καθημερινά ο ανθρώπινος οργανισμός απεκκρίνεται από τους νεφρούς και το υπόλοιπο 1/3 από το γαστρεντερικό σύστημα (κόπρανα). Οι φυσιολογικές τιμές του ουρικού οξέος στον ορό του αίματος κυμαίνονται μεταξύ: 2,0-7,8 mg/dl για τους άνδρες 2,0-6,5 mg/dl για τις γυναίκες και 2,0-6,0 mg/dl για τα παιδια. Τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα αυξάνονται (υπερουριχαιμία) λόγω: λήψεις μεγάλων ποσοτήτων τροφής (πχ κρέατος) πλούσιες σε πουρίνες, υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, διαταραχής απέκρισης του ουρικού από τους νεφρούς, λόγω γενετικής ανωμαλίας που οδηγεί σε αυξημένη σύνθεση πουρινών και τέλος σε ενζυμική ανεπάρκεια του μεταβολικού δρόμου των πουρινών.
Επειδή το ουρικό οξύ είναι δυσδιάλυτο στο νερό, η υπερουριχαιμία έχει ως αποτέλεσμα να εναποτίθενται κρύσταλλοι ουρικού νατρίου σε διάφορα σημεία του σώματος και κυρίως στις αρθρώσεις (ουρική αρθρίτιδα ή ποδάγρα) αλλά και σε διάφορα όργανα όπως στους νεφρούς. Οι ασθενείς με υπερουριχαιμία και ουρική αρθρίτιδα πρέπει να περιορίσουν τα τρόφιμα με υψηλη περιεκτικότητα σε πουρίνες και ειδικότερα στο οξύ στάδιο της ουρικής αρθρίτιδας, θα πρέπει να αποκλειστούν εντελως.
Τροφές που πρέπει να αποκλειστούν εντελώς σε καταστάσεις υπερουριχαιμίας-κρίσης ουρικής αρθρίτιδας είναι: Αντζούγια Σαρδέλες ,Κολιός Χήνα, Πέρδικα, Σκουμπρί, Ρέγκα, Συκώτι, Μύδια-Χτένια, Ξηροι καρποί (κυρίως τα αμύγδαλα), Τηγανιτά. Τροφές που είναι προτιμότερο να αποφεύγονται: Από κρέας: Χοιρινό, αρνί, κατσίκι. Από λαχανικά-όσπρια: Σπαράγγια, Φασόλια, Φακές, Αρακάς, Σπανάκι, Ντοματα καθώς και τα Οστρακοειδή. Συστήνεται στους ασθενείς η διατήρηση επαρκούς πρόσληψης υδατανθράκων (περίπου το 60% της συνολικής προσλαμβανόμενης ενέργειας) και ο περιορισμός των λιπών στο 30% αυτής. Μία ακόμη σύσταση είναι η απώλεια του περιττού βάρους ή η διατήρηση του φυσιολογικού. Εάν συστήνεται απώλεια βάρους, αυτή θα πρέπει να είναι σταδιακή γιατί η ταχεία απώλεια κιλών ευνοεί τη δημιουργία «κετονοσωμάτων» και την προσωρινή επιδείνωση της υπερουριχαιμίας. Η πρόσληψη αλκοόλ θα πρέπει να περιοριστεί στο ελάχιστο ενώ η πρόσληψη νερού είναι απαραίτητο να ξεπερνά τα 2,5 lt την ημέρα έτσι ώστε να εμποδίζεται ο σχηματισμός κρυστάλλων ουρικού νατρίου και παράλληλα να αυξάνεται η απέκκριση του ουρικού οξέος από τους νεφρούς.
Συμπερασματικά, η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με την επαρκή ενυδάτωση, τις σωστές διαιτητικές οδηγίες και τον ανά τακτά χρονικά διαστήματα προσδιορισμό του ουρικού οξέος στο αίμα αποτελούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέξουν για την καταπολέμηση της υπερουριχαιμιας.