Νεφρολιθίαση
Η νεφρολιθίαση είναι σχετικά συνήθης νόσος, συχνότερη στη λευκή φυλή και στους άνδρες. Οι κύριοι τύποι ουρολίθων αποτελούνται από οξαλικό ή φωσφορικό ασβέστιο (80%), ουρικό, στρουβίτη και κυστίνη. Οι ασθενείς μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί ή να παρουσιάσουν κωλικό νεφρού ή άτυπα συμπτώματα ή επιπλοκές (όπως απόφραξη), οι οποίες χρειάζονται παρέμβαση των ειδικών γιατρών. Σε ασθενείς με πρωτοεμφανιζόμενο μονήρη λίθο χωρίς παράγοντες κινδύνου ή με ελαφρά νόσο, μπορεί να διενεργηθεί και από μη ειδικό γιατρό ένας στοιχειώδης διαγνωστικός έλεγχος, που περιλαμβάνει λήψη ιστορικού, με αναζήτηση παραγόντων κινδύνου για δημιουργία λίθων, ακτινολογικό έλεγχο, εξετάσεις ούρων, βιοχημικές εξετάσεις αίματος και ανάλυση λίθου, εάν υπάρχει. Στη λήψη ιστορικού μπορεί να αποκαλυφθεί οικογενειακό ιστορικό λιθίασης, υποκείμενη πάθηση που προδιαθέτει για λιθίαση (όπως ουρική αρθρίτιδα) ή τρόπος ζωής ευνοϊκός για σχηματισμό λίθων (επάγγελμα, διαιτητικές συνήθειες, κατανάλωση υγρών, λήψη φαρμάκων).
Ειδικοί τύποι κρυστάλλων στο ίζημα των ούρων μπορούν να δώσουν στοιχεία ως προς τη σύσταση των λίθων. Υπερασβεστιαιμία καθιστά αναγκαία τη μέτρηση της παραθορμόνης ορού για τη διάγνωση πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Χαμηλή συγκέντρωση διττανθρακικών πλάσματος είναι ενδεικτική άπω νεφροσωληναριακής οξέωσης ή χρόνιας διάρροιας. Οι διαθέσιμοι λίθοι πρέπει να αναλύονται για να προσδιορίζεται η σύστασή τους σε κρυστάλλους, ώστε να επιλεγεί το κατάλληλο είδος θεραπείας.
Σύσταση ουρολίθων. Ανάλογα με τη σύστασή τους οι ουρόλιθοι διακρίνονται ως ακολούθως: – Λίθοι ασβεστίου: Αποτελούν το 80% των ουρολίθων. Κυρίως πρόκειται για λίθους οξαλικού ασβεστίου και λιγότερο συχνά φωσφορικού ασβεστίου, καθώς και ανθρακικού και θειικού ασβεστίου. Είναι απλοί ή πολλαπλοί ως προς τον αριθμό, απλοί ή και κοραλλιοειδείς ως προς το σχήμα, εντοπίζονται σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού και, σπάνια, στην ουροδόχο κύστη – Λίθοι φωσφορικού μαγνησίου: Αυξάνονται γρήγορα σε μέγεθος και γίνονται κοραλλιοειδείς (στρουβίτης) – Λίθοι ουρικού οξέος και αλάτων του (αμμωνίου, νατρίου): 5-10% – Μεικτοί λίθοι: Οξαλικού και φωσφορικού ασβεστίου με ή χωρίς ανθρακικό ασβέστιο ή και εναμμώνιο φωσφορικό μαγνήσιο, ουρικού οξέος/άλατος και ασβεστίου (το 20% των ουρικών λίθων περιέχουν και οξαλικό ή φωσφορικό ασβέστιο) – Λίθοι από άλλες οργανικές ενώσεις (κυστίνη, ξανθίνη, βλεννοπρωτεΐνη): Σπάνιοι – Λίθοι φαρμακευτικών ουσιών (σουλφοναμίδης, τριαμ-τερένης, ινδιναβίρης κ.λπ.): Σπάνιοι.
Οξύ επεισόδιο. Η νόσος συνήθως εμφανίζεται με τη μορφή οξέος επεισοδίου, του «κωλικού νεφρού». Το επεισόδιο μπορεί να είναι πρωτοεμφανιζόμενο ή να αποτελεί υποτροπή μετά από προηγηθέντα επεισόδια και έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Ο πόνος αποδίδεται στην κίνηση του λίθου και στην προς αυτή απάντηση, δηλαδή στη μυϊκή συστολή (σπασμό) του ουρητήρα. Εμφανίζεται συνήθως με τη μορφή του κλασικού κωλικοειδούς άλγους, κατά ώσεις διάρκειας 20-60 min. Ως προς την ένταση, μπορεί να είναι ήπιος ή πολύ έντονος, ώστε να καταστήσει απαραίτητη την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο για παρεντερική θεραπεία. Η θέση του λίθου καθορίζει γενικά την εντόπιση του πόνου. Παρουσία λίθου στην πύελο ή στο ανώτερο τμήμα του ουρητήρα προκαλεί οσφυϊκό πόνο ή ευαισθησία, ενώ επί λίθου στην κατώτερη μοίρα του ουρητήρα υπάρχει αντανάκλαση του πόνου στα γεννητικά όργανα. Πολλοί ασθενείς καταλαβαίνουν το πέρασμα του λίθου από την πύελο στον ουρητήρα. Εάν ο λίθος δεν κινείται, η θέση του πόνου δεν μπορεί να καθοριστεί με βεβαιότητα και εγείρονται προβλήματα διαφορικής διάγνωσης. Ο πόνος μπορεί να συνοδεύεται από: – Αιματουρία, μακροσκοπική ή μικροσκοπική: Είναι η χαρακτηριστικότερη εκδήλωση που συνοδεύει τον ετερόπλευρο οσφυϊκό πόνο της νεφρολιθίασης. Μικροσκοπική αιματουρία διαπιστώνεται σε ποσοστό 95% στη γενική ούρων που διενεργείται μέσα στο πρώτο 24ωρο από τον κωλικό της νεφρολιθίασης. Εντούτοις, μπορεί να απουσιάζει σε ποσοστό 10-30%. – Ναυτία, εμέτους – Δυσουρικά ενοχλήματα και επείγον αίσθημα ανάγκης προς ούρηση: Εμφανίζονται όταν ο λίθος εισέρχεται στην ουροδόχο κύστη ή στην ουρήθρα.
Διαγνωστική μελέτη οξέος επεισοδίου. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ουρολογικής Εταιρείας περιλαμβάνει: – Οικογενειακό ιστορικό. Άτομα με θετικό οικογενειακό ιστορικό νεφρολιθίασης έχουν 2,5 φορές περίπου μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης λίθων του ουροποιητικού συστήματος σε σύγκριση με άτομα με αρνητικό ιστορικό νεφρολιθίασης – Φυσική εξέταση με έμφαση στην αναζήτηση πυρετού και ευαισθησίας στην πλευρο-σπονδυλική γωνία και την κατώτερη κοιλιακή χώρα – Γενική και καλλιέργεια ούρων – Γενική αίματος – Προσδιορισμό ηλεκτρολυτών (K, Na, Ca), ουρικού οξέος και κρεατινίνης ορού – Ακτινογραφία νεφρών-ουρητήρων-κύστης (ΝΟΚ) σε συνδυασμό με υπερηχογράφημα νεφρών ή ελικοειδή αξονική τομογραφία χωρίς σκιαγραφικό, ενώ η ενδοφλέβια πυελογραφία -αν και μέθοδος αναφοράς παλιότερα- ενέχει κινδύνους και αποφεύγεται. Σε υπερασβεστιαιμία προσδιορίζονται οι εξής παράμετροι: – Παραθορμόνη Λευκωματίνη: Για τυχόν πρωτοπαθή υπερπα-ραθυρεοειδισμό και μάλιστα σε γυναίκες – Φωσφόρος, Μαγνήσιο: Μπορεί να είναι χαμηλά σε υπερα-σβεστιαιμία και σε νεφρική απώλεια φωσφόρου.ή σε χρονία λήψη διουρητικών. – Ουρικό οξύ: Για τυχόν υπερουριχαιμία λόγω πρωτο-παθούς ή δευτεροπαθούς υπερπαραγωγής ουρικού οξέος. – Διττανθρακικά: Χαμηλά σε μεταβολική οξέωση (π.χ. σε χρονία διάρροια) και σε άπω νεφροσωληναριακή οξέωση (τύπου I). – Χλώριο: Υψηλό σε άπω νεφροσωληναριακή οξέωση. – Κάλιο: Υποκαλιαιμία παρα-τηρείται σε άπω ΝΣΟ και μπορεί να ευθύνεται για υποκιτρικουρία. – Ουρία, κρεατινίνη: Για τον έλεγχο του βαθμού της νεφρικής λειτουργίας σε συνδυασμό με μέτρηση κάθαρσης κρεατινίνης ή του μέσου όρου των καθάρσεων ουρίας και κρεατινίνης. – Συλλογές ούρων 24ώρου. Σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές κατευθυντήριες οδηγίες διενεργούνται 2-3 συλλογές. Γίνεται οξίνιση των ούρων των συλλογών με HCl για να αποφεύγεται η καθίζηση Ca, οξαλικών και φωσφορικών, η ανάπτυξη βακτηριδίων και η οξείδωση του ασκορβικού σε οξαλικά. Τα ούρα δεν πρέπει να οξινίζονται για την αναζήτηση ουρικών αλάτων, αφού αυτά σχηματίζουν ουρικό οξύ σε οξινισμένα ούρα. Εξετάζονται για τον όγκο των ούρων 24ώρου και τα επίπεδα κρεατινίνης, λευκώματος, ασβεστίου, φωσφόρου, ουρικού οξέος, μαγνησίου, καλίου, νατρίου, οξαλικών και κιτρικών. – Εξέταση λίθου. Η εξέταση του λίθου, εφόσον υπάρχει, είναι ουσιαστική, επειδή κατευθύνει όλο το διαγνωστικό έλεγχο και αποκαλύπτει ιδιαιτερότητες ως προς το λιθογενετικό παράγοντα. Συνίσταται σε μορφολογική εξέταση του λίθου και σε ανάλυσή του, με σκοπό τον προσδιορισμό της σύνθεσής του σε κρυστάλλους. – Η μορφολογική εξέταση περιλαμβάνει την περιγραφή των φυσικών χαρακτηριστικών του λίθου (χρώμα, μέγεθος, σχήμα κ.λπ.), την αξιολόγηση της επιφάνειάς του και των ιδιαιτεροτήτων της, και την περιγραφή των διατομών του ως προς τη δομή (ακτινωτή ή συγκεντρωτική) και τα διακεκριμένα τμήματά τους (πυρήνας, στιβάδες).
Στο Ιατρικό Διαγνωστικό Κέντρο ΒΙΟΤΥΠΟΣ, διενεργούνται καθημερινά πλήθος εξετάσεων που αφορούν στην παρακολούθηση του διαβητικού ασθενούς (καμπύλη σακχάρου, μέτρηση γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, μέτρηση μικροαλβουμίνης ούρων, μέτρηση λευκώματος ούρων 24ώρου, κά). Είναι γνωστό πια και αποδεκτό από όλους ότι η πρόληψη μπορεί να σώσει ζωές. Το ίδιο ισχύει και για το σακχαρώδη διαβήτη. Υπολογίζεται ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ασθενών δεν γνωρίζει ότι πάσχει από το σακχαρώδη διαβήτη.