Κακώσεις Μηνίσκου

Αυτές οι δύο πολύτιμες κατασκευές παρεμβάλλονται μεταξύ των αρθρικών επιφανειών των μηριαίων και των κνημιαίων κονδύλων. Ο έσω μηνίσκος καλύπτει το 50% περίπου της επιφάνειας του έσω κνημιαίου κονδύλου, ενώ ο έξω καλύπτει περίπου τα το 65% της αρθρικής επιφανείας του έξω κνημιαίου κονδύλου. Είναι τοποθετημένοι στην περιφέρεια των αρθρικών επιφανειών των κονδύλων της κνήμης, τις οποίες κάνουν βαθύτερες, βελτιώνουν την επαφή τους με τους μηριαίους κονδύλους και αυξάνουν έτσι τη σταθερότητα του γόνατος. Παράλληλα απορροφούν και αμβλύνουν τις πιέσεις που ασκούνται καθημερινά πάνω στις αρθρικές επιφάνειες του γόνατος και διευκολύνουν τις στροφικές κινήσεις της κνήμης πάνω στο μηρό κατά την κάμψη και έκταση της άρθρωσης. Ο μηνίσκος μόνο στο κυρτό περιφερικό του τεταρτημόριο έχει αγγεία, τα οποία παίρνει από τον αρθρικό θύλακο και υμένα, ενώ το υπόλοιπο (μεγαλύτερο) κεντρικό του τμήμα δεν έχει αγγεία και τρέφεται από το αρθρικό υγρό. Γι’ αυτό μόνο περιορισμένες ρήξεις στην περιφέρεια του μηνίσκου, που συμβαίνουν σε νέα άτομα, είναι δυνατόν να επουλωθούν με συντηρητική αγωγή. Οι μηνίσκοι τραυματίζονται κυρίως με έμμεση βία στροφικής καταπόνησης, όπως για παράδειγμα παίζοντας ποδόσφαιρο, ή μπάσκετ, ή ρακέτες, ή τένις. Μπορεί όμως να τραυματιστούν και με μία πτώση ή με ένα απλό παραπάτημα σε σκαλοπάτι. Ευκολότερη κάκωση των μηνίσκων γίνεται σε συνάρτηση με την ηλικία λόγω των χρόνιων εκφυλίσεων και καταπονήσεων που υφίστανται.Τραυματισμοί μηνίσκων υπάρχουν σε όλες τις ηλικίες, παιδική, μέση, και τρίτη ηλικία.

Η παχυσαρκία είναι ένας σημαντικός επιβαρυντικός παράγοντας. Ειδικότερα, σε μεγαλύτερη ηλικία (50-75 ετών) οι ρήξεις μηνίσκων είναι κυρίως εκφυλιστικού τύπου, – προϋπάρχει η λεγόμενη ”μυξοειδής εκφύλιση” – και τα συμπτώματα εκδηλώνονται μετά από καταπόνηση ή μετά από χρόνια φθορά. Δεν απαιτείται σαφής τραυματισμός ή απότομη κίνηση για να εκδηλωθούν. Εκδηλώνονται με ένα απλό γονάτισμα ή στα σκαλοπάτια, ή με λίγο τρέξιμο, ή μετά από ένα χορό. Ο ασθενής αναφέρει συνήθως ένα αίσθημα ”κρακ” που τον οδήγησε στην ακινητοποίηση. Η διάγνωση θα βασιστεί στο ιστορικό της κάκωσης, στη κλινική εικόνα (κλασικό στοιχείο κακώσεως μηνίσκου ο πόνος και το μπλοκάρισμα του γόνατος κατά την άνοδο σκαλοπατιών), στη μαγνητική τομογραφία και στην αρθροσκόπηση. Στην αρθροσκόπηση, επισκοπείται το γόνατο με ειδικό όργανο, το αρθροσκόπιο, εξετάζονται οι μηνίσκοι, οι χιαστοί σύνδεσμοι του γόνατος, η κατάσταση των χόνδρων και του υμένα. Ανάλογα με την μορφή της ρήξης του μηνίσκου περιγράφονται διάφορα είδη ρήξης. Ρήξη δίκην λαβής κάδου, μερική επιμήκης ρήξη, εγκάρσια ρήξη και τραυματική αποκόλληση της βάσης του μηνίσκου από τον αρθρικό θύλακα. Mε βάση την μαγνητική τομογραφία ελέγχονται 3 βαθμοί κακώσεων του μηνίσκου. Οι πρώτοι δύο περιγράφουν μικρή ή μεγαλύτερη εκφύλιση και καταπόνηση του μηνίσκου, ενώ ο τρίτος περιγράφει την ρήξη αυτού. Ανάλογα με το είδος της βλάβης των μηνίσκων, ανάλογα με τη βαρύτητα της βλάβης, τις τυχόν επιπλοκές, την ηλικία, το φύλο, το επάγγελμα και τις δραστηριότητες του ασθενούς, καθορίζεται η θεραπεία των διαφόρων βλαβών των μηνίσκων. Έτσι, σήμερα είναι διαθέσιμες τρεις μέθοδοι αντιμετώπισης βλαβών μηνίσκων: – Συντηρητική αγωγή: Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα, ακινητοποίηση, φυσικοθεραπείες. – Ενδαρθρικές ενέσεις Υαλουρονικού Νατρίου. – Εγχείρηση αρθροσκοπικής Μηνισκεκτομής.