Ιατρικά Θέματα

Η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί το σημαντικότερο θεσμό κοινωνικής αλληλεγγύης και αναδιανομής του πλούτου των σύγχρονων κοινωνιών τόσο μεταξύ των παραγωγικών ομάδων της ίδιας γενεάς όσο και μεταξύ διαφορετικών γενεών. Βασική επιδίωξη του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης είναι η μεταφορά πόρων από τα μέλη των παραγωγικά ενεργών γενεών προς τις παλαιότερες και μη ενεργές οικονομικά, ώστε οι τελευταίες να διατηρήσουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.

Η ανάγκη για ανεύρεση νεότερων παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου πηγάζει από το γεγονός ότι οι ήδη καθιερωμένοι παράγοντες όπως πχ η υπερλιπιδαιμία ή ο σακχαρώδης διαβήτης μπορούν να ερμηνεύσουν μόνο το 50% περίπου των καρδιαγγειακών επεισοδίων. Στο ήμισυ των περιπτώσεων οξέος στεφανιαίου συνδρόμου δεν μπορεί να αναγνωρισθεί κάποιος από τους καθιερωμένους παράγοντες κινδύνου. Συνεπώς η συμπλήρωση του αιτιολογικού μωσαϊκού της στεφανιαίας νόσου είναι ζωτικής σημασίας για την άσκηση στρατηγικών πρόληψης στο πλαίσιο της Δημόσιας Υγείας.

Στο 30-40% των ζευγαριών το αίτιο εντοπίζεται στον άνδρα, είτε αποκλειστικά σε αυτόν, είτε με ταυτόχρονη εντόπιση προβλημάτων και στην γυναικά. Μια αρχική εκτίμηση της κατάστασης μπορεί να γίνει με εξέταση του σπέρματος.

Αυτή περιλαμβάνει:

1. το σπερμοδιάγραμμα
2. την καλλιέργεια σπέρματος
3. τις βιοχημικές εξετάσεις του σπέρματος

Με τον όρο “καρκίνο” ονομάζουμε μια ομάδα παθήσεων που έχει ως γνώρισμα την ανεξέλεγκτη διαίρεση και εξάπλωση ανώμαλων κυττάρων. Την πρώτη περιγραφή παθήσεων με τα παραπάνω χαρακτηριστικά συναντάμε σε δύο αιγυπτιακούς παπύρους (Edwin Smith και George Ebers) που υπολογίζεται να έχουν συγγραφεί περίπου το 1600 π.Χ. και να αντλούν πληροφορίες που χρονολογούνται ακόμα παλαιότερα από το 2500 π.Χ.

Ουρηθρίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή της ουρήθρας τόσο από μικροβιακούς, όσο και από μη λοιμώδεις παράγοντες, π.χ μηχανικά ή χημικά αίτια, αυτοάνοσα νοσήματα κλπ. Όσον αφορά τα βακτηριακά της αίτια, η ουρηθρίτιδα διακρίνεται σε 2 μεγάλες κατηγορίες: Τη γονοκοκκική και τη μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα.

Η οξεία οστεομυελίτιδα είναι η πιο συχνή μικροβιακή φλεγμονή του οστού, που οδηγεί σε σχηματισμό πύου και νεκρωμάτων. Προσβάλλει συνήθως τους άντρες (αναλογία 3:1) μέχρι την ηλικία των 20 ετών και σπανιότερα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η μεγαλύτερη συχνότητα παρατηρείται στις ηλικίες 18-24 μηνών.