Ιατρικά Θέματα

Οι όζοι του θυρεοειδούς είναι συχνοί και αποτελούν το συχνότερο ενδοκρινολογικό πρόβλημα σε πολλές χώρες. Οι πιθανότητες ότι κάποιος θα ανακαλύψει έναν τουλάχιστον όζο θυρεοειδούς είναι 1 στις 10 ενώ σε ηλικίες άνω των 50 ετών είναι 1 στις 5 εκ των οποίων οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν. Κάποτε ένα άτομο από μόνο του θα ανακαλύψει ψηλαφητικά τον όζο, κάποτε η ανίχνευση θα γίνει κατά την κλινική εξέταση ρουτίνας από το γιατρό και κάποτε οι όζοι είναι τυχαίο εύρημα κατά την πραγματοποίηση ακτινολογικών εξετάσεων για άλλες παθήσεις (κυρίως στον έλεγχο των καρωτίδων). Οι όζοι μπορεί να αποτελούν απλά μια υπέρμετρη συλλογή φυσιολογικού θυρεοειδικού ιστού, κύστεις που περιέχουν υγρό, φλεγμονή (θυρεοειδίτιδα), ή όγκο (καλοήθη ή κακοήθη). Οι περισσότεροι είναι καλοήθεις αλλά μερικοί μπορεί να είναι και κακοήθεις. Παλαιότερα οι περισσότεροι όζοι αφαιρούνταν χειρουργικά, αλλά αυτό οδηγούσε σε πολλές αχρείαστες χειρουργικές επεμβάσεις οι οποίες πολλές φορές οδηγούσαν σε επιπλοκές (βράγχος φωνής κ.ά. ) αφού λιγότεροι από 1 στους 10 όζους ήταν καρκίνοι. Οι περισσότεροι από τους αφαιρεθέντες όζους θα μπορούσαν απλώς να παρακολουθούνται ή να αντιμετωπίζονται συντηρητικά.

Το ουρικό οξύ είναι το τελικό προϊόν του μεταβολισμού των πουρινών. Τα 2/3 του ουρικού που παράγει καθημερινά ο ανθρώπινος οργανισμός απεκκρίνεται από τους νεφρούς και το υπόλοιπο 1/3 από το γαστρεντερικό σύστημα (κόπρανα). Οι φυσιολογικές τιμές του ουρικού οξέος στον ορό του αίματος κυμαίνονται μεταξύ: 2,0-7,8 mg/dl για τους άνδρες 2,0-6,5 mg/dl για τις γυναίκες και 2,0-6,0 mg/dl για τα παιδια. Τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα αυξάνονται (υπερουριχαιμία) λόγω: λήψεις μεγάλων ποσοτήτων τροφής (πχ κρέατος) πλούσιες σε πουρίνες, υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, διαταραχής απέκρισης του ουρικού από τους νεφρούς, λόγω γενετικής ανωμαλίας που οδηγεί σε αυξημένη σύνθεση πουρινών και τέλος σε ενζυμική ανεπάρκεια του μεταβολικού δρόμου των πουρινών.

Αυξάνεται τα τελευταία χρόνια η ανάγκη για τεκμηρίωση και αμοιβαία αναγνώριση με τελικό στόχο την δυνατότητα σύγκρισης ομοειδών αποτελεσμάτων που έχουν διενεργηθεί σε διαφορετικά εργαστήρια. Μοναδικός σκοπός η καλύτερη αξιολόγηση της κατάστασης του εξεταζομένου. Η παγκοσμιοποίηση απαιτεί αποτελέσματα επιστημονικά αξιόπιστα, νομικά υποστηρίξιμα και ιστορικά τεκμηριωμένα ως προς την ποιότητα τους.

Η φλεβοκέντηση είναι μία ιατρική πράξη, απαραίτητη για την διεξαγωγή των αιματολογικών εξετάσεων.
Πολλοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την διαδικασία της αιμοληψίας. Ο εξεταζόμενος συνιστάται να πίνει 1-2 ποτήρια νερό περίπου 1 ώρα πριν από την αιμοληψία.

Ο επαγγελματίας της υγείας καλείται να επιλέξει την κατάλληλη φλέβα, για τον εντοπισμό της οποίας υπάρχουν δύο στάδια:

1. Οπτική ανίχνευση
2. Ψηλάφηση

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει εξέταση ρουτίνας η καμπύλη σακχάρου στη διάρκεια της κύησης.Τι είναι όμως ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης και γιατί είναι απαραίτητος ο έλεγχος; ΤΙ ΕΙΝΑΙ: Oρίζεται ως διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων ποικίλης βαρύτητας με έναρξη ή πρώτη αναγνώριση στην κύηση. Παρουσιάζεται σε γυναίκες σε κύηση για πρώτη φορά χωρίς να έχουν ποτέ προηγουμένως αυξημένο σάκχαρο. ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ : Οι ορμόνες που παράγονται από τον πλακούντα εμποδίζουν τη δράση της ινσουλίνης ( ορμόνη υπεύθυνη για το μεταβολισμό της γλυκόζης ) με αποτέλεσμα να μην μεταβολίζεται σωστά η γλυκόζη. ΠΟΤΕ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ : Συνήθως εμφανίζεται μετά την 24η εβδομάδα κύησης αφού έχει ολοκληρωθεί η οργανογένεση του εμβρύου Άρα ελέγχεται κατά τον πέμπτο- έκτο μήνα κύησης. ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ : Διεθνώς εμφανίζεται σε ποσοστό 5% (με ποσοστά 7% εμφανίζεται στη λατινική Αμερική, νότιο ανατολική Ασία, μεσόγειος και στις αφροαμερικανές). ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ : – Αυξημένος κίνδυνος προεκλαμψίας ( αύξηση πίεσης, οιδήματα, λεύκωμα στα ούρα), αύξηση αμνιακού υγρού, πρόωρος τοκετός – Το έμβρυο πιθανό να γεννηθεί πρόωρα με αναπνευστικά προβλήματα, μεγάλο σε βάρος και μέγεθος με δυσκολία στον τοκετό, με προβλήματα υπογλυκαιμίας, υπασβεσταιμίας, ίκτερο.

«Ο βίος βραχύς, η τέχνη μακρή, ο καιρός οξύς, η πείρα σφαλερή και η κρίσις χαλεπή» : Η ανθρώπινη ζωή είναι σύντομη, η επιστήμη ατελείωτη, ο χρόνος λίγος, η πείρα λαθεμένη και η απόφαση γεμάτη ευθύνες. Το γνωμικό αυτό συνοψίζει τη φιλοσοφία του Ιππποκράτη. Λίγο κρατά η παραμονή του ανθρώπου πάνω στη γη. Ο Ιπποκράτης προσπάθησε να κάνει την παραμονή αυτή πιο υποφερτή.