Οστεοαρθρίτιδα είναι η προοδευτική φθορά του αρθρικού χόνδρου. Είναι η συχνότερη μορφή αρθρίτιδας και αφορά περισσότερο αρθρώσεις που έχουν μεγάλη καταπόνηση. Τα πιο συχνά σημεία εντόπισης είναι το ισχίο και το γόνατο. Η παχυσαρκία είναι προδιαθεσικός παράγοντας. Συνήθως προσβάλλονται άτομα που έχουν περάσει την μέση ηλικία. Η έναρξη είναι βραδεία και στην αρχή υπάρχει πόνος μετά από κόπωση που υποχωρεί με την ανάπαυση. Όσο περνάει ο χρόνος ο πόνος γίνεται περισσότερο έντονος και δεν υποχωρεί με την ανάπαυση (πόνος ηρεμίας). Περιορίζεται η κινητικότητα της άρθρωσης, υπάρχει οίδημα και χωλότητα, κρηγμός. Επίσης στο γόνατο βλέπουμε παραμόρφωση της άρθρωσης. Η διάγνωση γίνεται με απλή ακτινογραφία. Στα αρχικά στάδια αντιμετωπίζεται συντηρητικά με παυσίπονα ή αντιφλεγμονώδη, παγοθεραπεία, φυσικοθεραπεία, αποφυγή κόπωσης, ενδαρθρικές εγχύσεις υαλουρονικού οξέος. Σε προχωρημένα στάδια όπου η συντηρητική θεραπεία δεν έχει αποτέλεσμα, έχει προκληθεί μεγάλη αρθρική καταστροφή και ο πόνος είναι συνεχής και έντονος με αποτέλεσμα κακή ποιότητα ζωής τότε την λύση δίνει μόνο η χειρουργική επέμβαση με ολική αρθροπλαστική (αντικατάσταση φθαρμένων αρθρικών επιφανειών με μεταλλικές προθέσεις). Η πρόθεση αποτελείται από κράμα μετάλλων, πολυαιθυλένιο,κεραμικό.

Ως επεισόδιο απώλειας συνείδησης ορίζεται η παροδική απώλεια αισθήσεων και επαφής με το περιβάλλον για μικρό χρονικό διάστημα, με ή χωρίς πρόδρομα ή σύνοδα συμπτώματα, ανάλογα με το αίτιο που την προκαλεί.

Μια πολύτιμη εξέταση για την παρακολούθηση της εξέλιξης του διαβήτη Διαβήτης: ορισμός και θεραπεία Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια σοβαρή μεταβολική ασθένεια από την οποία πάσχει 1 στους 10 Έλληνες. Η διάγνωση και η παρακολούθηση της πορείας της ασθένειας βασίζονται στην μέτρηση της γλυκόζης αίματος. Αν η συγκέντρωση της γλυκόζης είναι υψηλότερη από 126 mg/dl σε τουλάχιστον δύο αιμοληψίες τότε έχει εμφανιστεί διαβήτης. Ευτυχώς οι διαβητικοί μπορούν να αντιμετωπίσουν την ασθένειά τους αν ακολουθήσουν μια προσεκτική δίαιτα χωρίς υπερβολικές ποσότητες σακχάρων και αν κάνουν ενέσεις ινσουλίνης.

Μια συχνή πάθηση της χοληδόχου κύστεως. Η χοληδόχος κύστη είναι όργανο του γαστρεντερικού συστήματος, βρίσκεται σε επαφή με το ήπαρ (συκώτι) στο δεξιό άνω πλάγιο της κοιλίας και χρησιμεύει για την αποθήκευση της χολής. Η χολή είναι το υγρό που παράγεται από το ήπαρ και το οποίο διοχετεύεται προς το έντερο κατά την διαδικασία της πέψης. Βοηθά στην διάλυση – πέψη των τροφών στο έντερο. Η χολή χύνεται από το ήπαρ προς το έντερο μέσα από ένα σωλήνα που λέγεται κοινός χοληδόχος πόρος. όταν τρώμε η χοληδόχος κύστη συσπάται και αδειάζει τη χολή στο χοληδόχο πόρο και ακολούθως στο έντερο.

Όλες μαζί οι μορφές καρκίνου αποτελούν, παγκοσμίως τη δεύτερη αιτία θανάτου μετά από τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Τα κρούσματα συνεχώς αυξάνονται και σε πολλές αναπτυγμένες χώρες αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου. Με την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και της βιοτεχνολογίας τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί σημαντικά η διάγνωση, η πρόγνωση και η θεραπεία. Αποτέλεσμα αυτής της προόδου είναι να έχουμε στατιστικά περισσότερους θεραπευμένους ασθενείς με καρκίνο απ’ότι τις περασμένες δεκαετίες. Οι θεραπείες που εφαρμόζονται είναι η χειρουργική, η χημειοθεραπεία, η ορμονοθεραπεία, η ακτινοθεραπεία ή συνδυασμός των παραπάνω. Στην περισσότερο επιτυχημένη αντιμετώπιση του καρκίνου έχει συμβάλλει σημαντικά η ανακάλυψη και εφαρμογή των καρκινικών δεικτών.

Η σύγχρονη διαγνωστική, είναι πλέον άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξέλιξη της Μοριακής Βιολογίας. Μέθοδοι που εφαρμόζονταν πριν από κάποια χρόνια αποκλειστικά σε ερευνητικό επίπεδο, έχουν πλέον ενσωματωθεί στην καθημερινότητα ενός Βιοπαθολογικού εργαστηρίου.

Η νεφρολιθίαση είναι σχετικά συνήθης νόσος, συχνότερη στη λευκή φυλή και στους άνδρες. Οι κύριοι τύποι ουρολίθων αποτελούνται από οξαλικό ή φωσφορικό ασβέστιο (80%), ουρικό, στρουβίτη και κυστίνη. Οι ασθενείς μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί ή να παρουσιάσουν κωλικό νεφρού ή άτυπα συμπτώματα ή επιπλοκές (όπως απόφραξη), οι οποίες χρειάζονται παρέμβαση των ειδικών γιατρών. Σε ασθενείς με πρωτοεμφανιζόμενο μονήρη λίθο χωρίς παράγοντες κινδύνου ή με ελαφρά νόσο, μπορεί να διενεργηθεί και από μη ειδικό γιατρό ένας στοιχειώδης διαγνωστικός έλεγχος, που περιλαμβάνει λήψη ιστορικού, με αναζήτηση παραγόντων κινδύνου για δημιουργία λίθων, ακτινολογικό έλεγχο, εξετάσεις ούρων, βιοχημικές εξετάσεις αίματος και ανάλυση λίθου, εάν υπάρχει. Στη λήψη ιστορικού μπορεί να αποκαλυφθεί οικογενειακό ιστορικό λιθίασης, υποκείμενη πάθηση που προδιαθέτει για λιθίαση (όπως ουρική αρθρίτιδα) ή τρόπος ζωής ευνοϊκός για σχηματισμό λίθων (επάγγελμα, διαιτητικές συνήθειες, κατανάλωση υγρών, λήψη φαρμάκων).

Είναι γνωστό ότι μετά την ηλικία των 50 ετών, τους άνδρες απασχολεί ένας αδένας που ονομάζεται προστάτης. Σε καθημερινές απλές συζητήσεις γίνεται συχνά η αναφορά του αδένα αυτού σχετικά με τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει ή έχει δημιουργήσει σε έναν άνδρα.

Είναι η όμορφη σύζυγος του ήλιου, που παίρνει το χρώμα από τη λάμψη του, συμπληρώνει με τη δυναμική της παρουσία το θεραπευτικό ζευγάρι της φύσης.